autorskie.wieza.org

Magnes · ciągle nie ma czasu

Kiedyś opisałem na 1k20.net podobną gierę przez forum wzorowaną na UFO: Enemy Unknown, ale nikt się nie zainteresował Smile

. Po namyśle zresztą stwierdziłem, że byłoby z tym zbyt wiele roboty (dla MG).

Magnes · ciągle nie ma czasu

Dobra, pomysł "Wojny królów" się trochę w mojej głowie skrystalizował i niewiele już w koncepcji zmienię. Aktualnie gra wymaga kart, a bitwy mają być rozstrzygane na zasadach podobnych do karcianej Wojny. Z tym, że karty dozwolone dla bitwy (ich liczba zależy od współczynników armii) są rozmieszczane w trzech stosach - lewe skrzydło, środek, prawe skrzydło. To samo u przeciwnika i walka toczy się między skrzydłami. Gdy jakieś skrzydło/środek nie jest atakowane (przeciwnik nie ma tam kart) może przejść na sąsiednie pole.
Nie wiem tylko jak rozstrzygnąć walki z większą ilością armii np. gdy walczy w jednym miejscu trzech graczy. Może wtedy będzie można przesuwać stosy z kartami o jedno "pole" i atakować z dwóch stron jednocześnie (wygrywa wtedy ten silniejszy od wszystkich). Co o tym myślicie?
Zdaję sobie zresztą sprawę, że karty w RPG mają sporo przeciwników, ale tutaj jakoś mi spasowały Smile

.

Quba · większy pożeracz systemów

Jest juz taka gra Birghtright się zowie, był to setting do Adeków 2 edycji. Ale pomysł mimo, że nie do końca orginalny jest całkiem zacny Wink

A może zamiast tak dużej skali gry skupić się na skali jednego państwa? Każdy z graczy jest baronem, cała zabawa polega na intrygach, spiskach, zawieraniu sojuszy przeciwko sąsiadom i różnym stronnictwom? Gracze teoretycznie rywalizują ze sobą, jednak od czas do czasu nadchodzi większe zagrożenie w postaci wojny z innym państwem, może jakiś z graczy okaże się zdrajcą i postanowi sprzedać swych ziomków dla tronu? Myślę, że pole manewru jest większe dla graczy i MG w mniejszej skali władzy.

Ryoga · zerkający na systemy

Akurat w Birthright gracze byli władzcami czegoś co przypominało dzielnicowe ksiąstewka i skala była niespecjalnie wysoka. Dodatkowo było wielkie zło ktre ich jednoczyło.

Z innej beczki, mamy Monastyr, z jego unikalnym systemem Sojuszników, będących dodatkowymi bohaterami. Możnaby to wykorzstać i stworzyć bohaterów podstawowych, będących graczami z wyższej pułki, toczących grę przy użyciu swoich sojuszników pionków. Sesje przeskakiwałyby wtedy pomiędzy tradycyjnymi, gdzie grają któryś z zauszników graczy, a poziomem strategicznym, gdzie gracze zajmowaliby się swoimi ziemiami i dowodzeniem wojsk, oraz planowaniem działania swoich ludzi.

Quba · większy pożeracz systemów

Faktycznie Monastyr pasuje jak ulał (no może poza jego mechaniką), ewentualnie Dzikie Pola. Gracze są magnatami, lub władnymi infamisami. Pole manewru jeszcze większe niż w Monie, bo można często za pomocą szabelki wywalczyć sobie sporo. Sejmiki, uchwały, Veto, zajazdy, słowem bogactwo Wink

combicritter · chodzący wśród autorek

Właśnie jestem w trakcie kończenia tego typu gry.

Gracz wciela się w rolę głowy jednego z kilku znamienitych rodów i dąży do zjednoczenia księstwa.

Gra umożliwia rozgrywkę bardziej sfabularyzowaną przez wprowadzenie działki MG, który otrzymuje od graczy zapisane na kartkach działania i wprowadza wszelkie wydarzenia do gry. Ta forma rozgrywki jest o wiele bardziej ciekawa ze względu na to, że jest podobna do rozgrywek RPG.
Drugim typem rozgrywki jest zabawa bez MG a wszelkie działania wykonywane przez graczy są regulowane poprzez karty. (intryg dworskich, zdarzeń i zdarzeń wojennych) Ta firma jest nie mniej emocjonująca ze względu na ciągle zmieniające się wydarzenia w grze (zdrady poddanych, bunty, przekupstwa, turnieje rycerskie) i ciągła niepewność, kto stoi po twojej stronie. (Zazwyczaj gdy ktoś jest eliminowany przez resztę graczy, jest "obrzucany" negatywnymi kartami Smile

)

Sama rozgrywka toczy sie na dwóch płaszczyznach: dyplomatycznej i taktycznej. Pierwsza polega na tym, że wszyscy gracze spiskują, zawierają sojusze, namawiają do zdrady za plecami innych graczy wysyłając do siebie liściki w turze dyplomacji. W tej turze zapisywane są także wszystkie sojusze, wypowiadane wszystkie wojny (które można wypowiedzieć tylko i wyłącznie posiadając jakiś powód regulowany przez instrukcję) itp. W turze taktycznej przeprowadza sie wszystkie ruchy wojsk po mapie księstwa a także używa się swoich kart.

Wygranym w grze jest ten gracz, który obsadzi swoją postacią tron księstwa co nie jest łatwe ponieważ musi zdobyć a następnie obsadzić trony przynajmniej trzech (na cztery) hrabstw wiernymi mu ludźmi. A następnie utrzymać tron przynajmniej przez 2 lata. (każda tura to jeden sezon czyli pora roku)

Elementy gry to:
- Plansza (9 kartek A4) przedstawiającą terytorium księstwa które zawiera oznaczone tereny pasm, górskich, rzek, lasów, wzgórz (które znacznie utrudniają przemarsze wojsk) i oznaczenia miast (generujących zyski) wsi (splądrowane powodują ubytek w skarbie) i kopalni (dodatkowe zyski)
- Pionki armii wszystkich rodów, kościoła i buntowników
- Karty postaci w stosach rodów a także w stosie kart postaci nie związanych z żadnym rodem
- Stosy kart zdarzeń dla każdego gracza
- Karty tytułów feudalnych i kościelnych oznaczających drabinę władzy: księcia, 4 hrabiów i baronów wszystkich miast oraz odpowiedniki po stronie kościelnej: arcybiskupa i biskupów danych prowincji.
- Instrukcja wraz z tabelami (zabójstw, przekupstw, pojedynków, potomków itp), do których gracze odwołują się podczas wyrzucenia specjalnych kart.

Gracze prowadzą także drzewo genealogiczne swojego rodu.

Same karty zdarzeń dzielą się na te, które oddziałują w pewnym stopniu na dwór innych graczy (zabójstwa, przekupstwa, sprowadzanie nowych członków dworu, odkrywanie ich sekretów, nabywanie nowych cech postaci), na te, które oddziałują na włości graczy (bunty chłopskie, kataklizmy, handel) i na te, których można użyć podczas bitwy. Kart można używać posiadając odpowiedni współczynnik wiary i władzy (zależnych od posiadanych przez ród tytułów)

Postacie posiadają szereg cech, które w mniejszym bądź większym stopniu maja wpływ na rozgrywkę. Np. postać z cechą bezpłodność nie może mieć potomków a postać posiadająca cechę słaba krew nie może posiadać tytułów świeckich. Cech jest mnóstwo i dają one także motyw do odgrywania ich w formie fabularnej.

Magnes · ciągle nie ma czasu

Świetnie, bo ja swój pomysł zarzuciłem (albo raczej odłożyłem do szuflady). Może warto byłoby założyć osobny temat? Chętnie dowiedziałbym się więcej o twojej grze.

combicritter · chodzący wśród autorek

Zasad jeszcze nie złożyłem w formę podręcznika a graficzna część strony jest w powijakach. Sama mapa nie ma jeszcze obrysowanych połaci lasów, dróg oraz wsi, nie jest także ozdobiona ani gotowa do skanowania. Same karty przybrały formę "dla biednych" (czyt. czarno-białe z minimalna grafika ala Magia i Miecz) a portretów postaci w ogóle nie mam. Muszę się za nie wziąć jednak najpierw złoże tekst. Wtedy będzie można założyć nowy temat. Jeżeli ktoś miałby jakieś pytania do mojej gry chętnie odpowiem a może nawet znajdzie sie jakiś ciekawy pomysł na wprowadzenie go do gry.