autorskie.wieza.org

Magnes · ciągle nie ma czasu

Ja pewnie zamieszczę niedługo krótkie recenzje tutaj, a artykuł dłuższy pójdzie do Wieży Snów. Rozszerzenie do Nieboraków mnie zainteresowało... jakbyś faktycznie chciał zrobić, masz zielone światło i obietnicę wsparcia, gdyby brakowało ci jakichś danych Wink

.

Craven · większy pożeracz systemów

Może dziś uda mi się porecenzować, ale od razu powiem - chciałbym wszystkie naraz zopiniować, co odpowiednio odwlecze opublikowanie tychże mini-recek.

Szabel · większy pożeracz systemów

Ja-prozac!

Chciałem odpisać na twojego posta rozwiewając wszystkie twoje wątpliwości, ale poległem. Wiem, że gra jest niedorobiona. Przepraszam, obiecuję poprawę i edycję Revised. Na swe usprawiedliwienie mam to że pisałem tą grę mając diabelną wenę(co odpowiada mniej więcej lekkiemu hajowi u mnie...), a po zrobieniu tego co już tu mam byłem zmęczony, było późno i nie zrobiłem korekty tylko nawpółprzytomny wysłałem to.

Dlaczego nie podjąłem z tobą polemiki? Bo widziałem już na tym forum, jak wielu tego próbowało i wszyscy polegli. Ciebie się nie da przegadać, człowiek najwyżej nerwy straci/zniechęci się do pisania czegokolwiek próbując. Lepiej uznać twoje racje(a przynajmniej ich sporą część).

Jedyne co zrobię by ci się przeciwstawić to poproszę byś nieco zmniejszył ofensywność języka. Niby mówisz normalnie, ale poczułem się zrugany jak psie szczenię po przeczytaniu twojej recki.

Magnes · ciągle nie ma czasu

"gra jest niedorobiona" - jak wszystkie w Nibykonkursie, warto to wziąć pod uwagę jak się recenzuje, bo zjechać z góry na dół można pewnie każdą. Ale na razie nic nie mówię, zobaczę jak będę sam recenzował. Smile

ja-prozac · większy pożeracz systemów

Wyspa tysiaca wiez - Gerard Heime

Ogolnie:
Na pierwszy rzut oka gra wyglada dobrze, moze nawet bardzo dobrze.
Niestety, po dokladniejszym przeczytaniu wychodza slabosci, ktore moga
nawet uniemozliwic gre.

Setting:
Widac, ze Gerard przeczytal cokolwiek o Islandii. Problemem jest fakt,
ze przeczytal za malo. Imho z tego powodu postanowil zniszczyc wszystko
i przepisac wyspe od nowa. W pewnym momencie zamiast Islandii zaczyna
sie tworzyc genericowy setting postapokalitptyka - arkologia tu, miasto
bandytow tam. Islandia przestaje miec znaczenie.
Przy drugiej wadzie musze powiedziec wprost - nie lubie wstawek
fabularnych i fabularyzowanych opisow. Jednak same w sobie nie
stanowia az tak duzego problemu. Nie sa najlepiej napisane, widac
w kilku miejscach zgrzyty stylistyczne, jednak mozna je przezyc.
Wada lezy gdzie indziej - miniopowiadania powtarzaja to, co jest zawarte
w opisie settingu:
Ludzie zwrocili sie ku wierze - short story, jak ludzie zwrocili sie ku wierze
Przetrwala szosa - nowelka, jak znalezli szose, itp.

Przy tak malym tekscie powtorzenia informacji zmniejszaja liczbe
przekazywanych informacji o settingu.

Kolejna sprawa warta poruszenia - zostalo wstawionych kilka elementow
settingu, ktore gryza sie z proponowanym sposobem gry. Arkologia,
Nottingham, grod lupiezcow moga byc wykorzystane w grze tylko jako
przeciwnicy - gra sie rodami, albo czlonkami rodu, wiec te miejsca
opisane w settingu trudno pozniej przelozyc na wlasciwa gre.
Dodatkowo, jesli je wykorzystywac jako przeciwnikow, to trzeba samemu
stworzyc ich charakterystyki.
Zastanawiam sie, czy nie lepszym pomyslem byloby tworzenie settingu
przez grupe. Z informacji z podrecznika przydatne sa w sumie informacje
geograficznoprzyrodnicze(co i jak rosnie, szosa) plus zalozenia gry(rody
i wiara). Reszta bedzie raczej tworzyla kolor na sesji lub mozliwe zahaczki
dla mg, ale na dluzsza mete wszystko skupi sie wokol rodu i dzialan
jego czlonkow.

Mechanika:
Tu jest wiecej zgrzytow. Oddzielnie elementy mechaniki wygladaja
calkiem dobrze, trudno jednak bedzie polaczyc je w calosc w trakcie gry.
Istnieja dwa oddzielne sposoby gry, sa w podreczniku zawarte zasady
wiary i nadziei.
Nie wiadomo dokladnie, ktory element mechaniki odpowiada za gre rodami,
a ktory za gre czlonkami rodu.
Mechanika nadziei i wiary, mimo ze jest dobrym pomyslem, pokazuje
jednak najwieksza slabosc gry - nie wiadomo jak w nia grac.
Jakie sa podstawowe okresy czasu, jakie obowiązuje w scenie, kiedy
rzucac i jak planowac dzialania.
Czy podstawowa jednostka czasu jest dzien? Jesli planowana akcja
trwa dluzej w swiecie gry, to jak postacie tracą punkty nadziei i jak
rozdzielic czlonkow rodu? Jesli indoktrynuje czlonka innej spolecznosci,
co trwa kilka tygodni, czy postac jest odcieta od innych dzialan na czas
kilku sesji? Jesli mg przewija czas - minelo trzy dni, to czy gracze
z widzimisie mg beda musieli stracic 3 punkty nadziei?
Inna sprawa jest czyste widzimisie mg w testach. Nie ma zadnej
przykladowej tabelki trudnosci. Przy takich wariacjach i dowolnych
ukladach kostek trudno dawac poziomy trudnosci na oko.
Nie wiadomo dokladnie co nalezy robic w grze, jak tworzyc przygody
i co ma sie w nich dziac. Mozna wysnyuwac sugestie wiekszego wplywu
graczy dzieki przykazaniom i ogolnemu pomyslowi, ale nie jest to
wyraznie zarysowane. Dodatkowo, caly czas podkreslana jest wladza
mg.
Pomniejsze problemy beda wynikac z podzialu umiejetnosci, ktore maja
rozny stopien specjalizacji i przydatnosci.
Tworzenie rodu jest przykladem jednej mechaniki sluzacej dwom celom.
a przez to srednio sie sprawdzajacej. Gra postaciami rodu juz przy samym
tworzeniu postaci/rodu wisi tylko i wylacznie na umowie miedzy grajacymi
i sile przekonywania samych graczy. Podobnie zreszta moze byc w trakcie
samej gry - jeden gracz bedzie kontrolowal caly rod dzieki spolecznej
pozycji w przy stole.
Wokol pomyslu na gre imho przydalaby sie okreslona struktura sesji
i powiedzenie wprost. o co w grze chodzi i jak w nia grac. Na razie
to zbior w miare ciekawych pomyslow nad ktorymi trzeba jeszcze
sporo popracowac.

Jakosc:
3 na 5
Nie powalila mnie, ale mimo wszytsko widac wlozony naklad pracy.
Niejasnosci nie pozwolily dac wiecej. Widac, ze autor cos ma na mysli,
ale nie przekazal tego w podreczniku.

Setting:
3 na 5
Z jednej strony sporo informacji o Islandii, z drugiej powtarzanie juz
przekazanych informacji swiecie i wstawki uniwersalnie postapokalipyczne
niekoniecznie pasujace.

Mechanika:
2,5 na 5

Sa pomysly i ciekawe zasady, ale wszystko jest wrzucone razem i sie
gryzie. Gra potrzebuje wyrazniejszeg i scislejszego okreslenia, o co w niej
chodzi, zeby nadawala sie do gry.
Nie calkiem przemyslana i stoi na rozdrozu zamiast byc mozliwa do gry
prosto z pudelka.

ja-prozac · większy pożeracz systemów

@Magnes
Pytanie tylko, co wyniknie z recenzji, ktora skupi sie tylko na zaletach
gry? Moim zdaniem niewiele, to wlasnie wskazanie wad i watpliwosci
pozwoli pomyslec nad gra i jej przerobka.

@Szabel

Nie bylo moim celem zgnojenie cie. Opisalem watpliwosci, jakie mam
wobec gry i tyle. Na korekte i poprawe bledow jezykowych miales spokojnie
jeszcze kilka dni. Wystarczylo odpoczac i spojrzec na gre nastepnego ranka.

Klasyczne zachodnie fantasy to u mnie jedynie spostrzezenie - niekoniecznie
wada. Wiec jesli to cie uderzylo i urazilo - to patrz zdanie o zachodnim
fantasy.

Na reszte patrz jak chcesz - wszystkowiedzacym guru nie jestem.

Szabel · większy pożeracz systemów

Ufff, przedostatnia moja recka(potem może je zbiorę do kupy w polterblogu).

Gra ja-prozac'a, Wrota Niebios. Sam pomysł grania sektą jest dobry i wielu ludzi może zaciekawić(choć mnie akurat nie). Mechanika jest zdecydowanie niemainstreamowa, ale łatwa do przyswojenia choć nie wiem czy ja-prozac nie wzorował jej na jakim innym indie(tu proszę o opinię niezależnych ekspertów pokroju Darkena i Ariocha). Duży plus za dobre wytłumaczenie terminologii użytej w grze - gry indie z którymi wcześniej się spotkałem kuleją pod tym względem. Jest to oczywiście gra indie i wiąże się to z pewną specyfiką, ale jak dotąd najlepsza jaką czytałem(i mówię to pomimo, że tematyka średnio mi pochodzi). Miejscami kuleje skład(pomimo tego, że teoretycznie jest banalne złożenie takiego tekstu), ale nie jest to wielką przeszkodą w odbiorze gry.

Potencjał 5, Wykonanie 6

ja-prozac · większy pożeracz systemów

Miasto - Thronaar

Ogolnie:
Gra robi dobrze wrazenie - konkretny i w miare dobrze wykonany pomysl,
posiadajacy jednak wady wynikajace glownie z braku korekty
oraz niedomowienia mechaniczne.

Setting:
Tworzy dobre podstawy do gry. Okresla wazne dla sesji elementy, kreujac
nie tylko atmosfere, ale tez wyrazne konflikty i miejsce w nich dla postaci
graczy oraz sposob gry.
Przydaloby sie jednak wiecej pomyslow na przygody.

Mechanika:
Podkresla setting, co jest duza zaleta. Role pozwalaja latwo okreslic miejsce
postaci w swiecie, ale daja taz naped fabularny do scenariuszy i dzialan graczy.
Reszta mechaniki jest bardzo prosta i wystarczajaca do gry, jednak pare zle skonstruowanych zdan utrudnia zrozumienie tekstu.

Ogolnie:
3 na 5
Brak korekty obniza wynik o 1 punkt.

Setting:
4 na 5
Jest krotki, ale mocno nakresla sytuacje i miasto, no i wpisuje dobrze
postacie graczy w swiat gry.

Mechanika:
3,5 na 5
Pol punktu stracone za zasady, ktore moglyby byc lepiej spisane
i mimo wszystko brak przykladow.

Dodatkowe uwagi:
Mozna doprecyzowac dokladniej role mg i graczy i sposob rozgrywki,
zastanowic nad ta nieszczesna odlegla planeta bo akurat z niej niewiele
wynika.

Gerard Heime · zerkający na systemy

Szabel · większy pożeracz systemów

Magnes · ciągle nie ma czasu

Ja nawet nie wiem co ten skrót znaczy Razz

.

Craven · większy pożeracz systemów

Generalnie Naiwna Systematyka rpgów Wink

ja-prozac · większy pożeracz systemów

ja-prozac · większy pożeracz systemów

@Szabel

W co akurat gram, jest niewazne. Oceniam kazda gre pod wzgledem
tego, co mozna z niej wydobyc lub co mozna wywnioskowac z jej tekstu.
No i jakie sa moje watpliwosci wobec gry. Ogolnie do czego gra ma sluzyc.
W przypadku Gry Gerarda Heime widac nie bylo to oczywiste.

Gerard Heime · zerkający na systemy

Wiem, zapomniałem tego dopisać Smile

A z kolei WTW jest pisany jak klasyczny mainstream. Tu widzę podstawę konfliktu.

Tak samo czytając Wrota Niebios widać Indie.

Ale po kolei.

System czyta się całkiem przyjemnie. Jest napisany w sposób całkiem przejrzysty. Nie jestem zwolennikiem Indie, ale tu przynajmniej wiem, co mi nie odpowiada: gra tak naprawdę pokazuje tylko jak tworzyć zasady tworzące sesję, nic więcej. Jako osoba przyzwyczajona do mainstreamowych erpegów, oraz do dużej ilości mięsa i pomysłów, napotykam pustkę. Pomijając opis mechaniki i najbardziej podstawowe ramy (sekta) wygląda to prawie tak, jak almanachowy tekst o tworzeniu scen, konfliktach między postaciami itd. Nie twierdzę, że to źle (sam tekst nie zawiera błędów merytorycznych) ale od systemu RPG oczekuję czegoś więcej, niż almanachowa wiedza jak grać.
Mechanika wydaje się być całkiem ciekawa, może fajnie wpływać na rozwój postaci. Nie widzę jednak za bardzo zastosowania dla areny fizycznej - rozwiązania "conflict resolution" po prostu nie wspierają konfliktów fizycznych w jakimkolwiek stopniu (podobnie jest np. w Prime Time Adventures, gdzie tak naprawdę królują konflikty społeczne, a nie fizyczne). I podejrzewam, że grając w Wrota Niebios wszystkie konflikcie o arenie fizycznej będą tak naprawdę odgrywane jak społeczne. Podobnie może być z konfliktami umysłowymi - nie wiem, musiałbym zagrać.
Nie zaznaczyłeś zdaje się, Ja-Prozacu, czy aspekt do przerzutu można wykorzystać raz, czy kilka razy. I czy można np. najpierw użyć aspektu umysłowego, a potem np. fizyczny? Martwi mnie nieco to, że kreatywni gracze mogą wykorzystać do 3 przerzutów na każdy konflikt, co daje w ekstremalnej sytuacji 6 przerzutów. Jeśli zakładamy, że każdy przerzut jest uzasadniany fabularnie (i przekłada się na stosowny opis) to chyba konflikt zamyka się w jednej scenie.
Nie ma też opisanej sytuacji, gdy rywalizuje na raz więcej, niż jedna ze stron. Co, jeśli w takiej sytuacji każda z nich ma inne interesy? Każdy rzuca, i porównuje się po kolei wyniki? Czy może rozgrywa się to jako osobne konflikty?
Teoretycznie, gra wspomina o fabule, ale równie dobrze można rozegrać sesję jako zbitek konfliktów podsumowanych rytuałem. Nie ma też wspomniane, czy sceny mogą wykraczać poza obręb terytorialny miejsca, w której dzieje się akcja? Np. skoro mogą łamać porządek chronologiczny, to teoretycznie mogą cofnąć się np. do werbunku postaci przed wstąpieniem do sesji. Wydaje mi się, że nie, ale nie jest to jasno zaznaczone.
Dalej, wlaściwie, to nie wyobrażam sobie gry w tą grę więcej, niż raz. Ramy (Islandia, obcy) skreślają grę jako uniwersalna grę o sektach - choć po wywalenie tych ograniczeń i lekka modyfikacja systemu jest możliwa.
Co do technikaliów, na koniec - w sumie gra złożona poprawnie, nieco irytuje wyjustowanie w ramkach. Uwaga co do nazwisk - ja znalazłem Islandczyków z nazwiskami kończącymi się inaczej, niż -sson i -dottir, nie wiem - może z importu Smile

Podsumowując: Gierka całkiem solidna, kilka spraw wymaga wyjaśnienia. Nie jestem fanem Indie, ale podejrzewam, że targetowi ma szanse się spodobać.
Jak dla mnie ocena 4, dla fana Indie oczko w górę.