autorskie.wieza.org

Darken · degustator autorek

FATE w swoich podstawowych zasadach proponuje nam kilka sensownych rozwiązań walk, nieźle opracowane modyfikatory oraz system broni i pancerzy.
Mnie jednak zastanawia skala mikro, czyli usprawnianie walk itp.
Obecnie podzieliłem zasadę walki jeden(1) vs kilku(B)
1)Rzut A i rzuty B. Postać A zadaje obrażenia tylko w przypadku kiedy wygra ze wszystkimi, obrażenia otrzymuje postać o najniższym wyniku. (Według zasad FATE), a każdy z B który wygra z postacią zadaje jej obrażenia.
2)Rzut A i rzuty B. Podobnie jak wyżej, ale w przypadku wygranej z B, tylko osoba z najwyższym wynikiem zadaje obrażenia postaci A.
3)Rzut a i rzut B. Grupę traktujemy jako całość, jedną postać, której drabinka obrażeń oparta jest na liczebności grupy.

Każda z tych propozycji rózni się śmiertelnością (1 ma najwyższą, 3 najniższą)
Jak wy to rozwiązujecie?

Inna sprawa, walki strzeleckie.
Gerion proponował żeby użyć zwykłego testu/wyzwania dynamicznego, gdzie cel może za pomocą wygranej lepiej unikać kolejnych strzałów (strzelec nie doznaje obrażeń z powodu przegranej).
Innym typem jest propozycja Firefight do fudge.
Walka strzelecka to test/wyzwanie statyczne, gdzie rzuca tylko strzelec, modyfikatory obrażeń są zwiększone, zaś cel może tylko deklarować utrudnienia dla strzelca, czyli bieg, pad, ukrycie się itp. Trudnośc zależy od celu, warunków oraz odległości.

Co wy na to?

Tomakon Inc. · degustator autorek

Polecam rozwiązanie 3 - grupa jako jedna postać - jeden rzut, jedna pula umiejętności i jedno porównanie - szybko i sprawnie. Tzw. mook - zajrzyj na wiki.
Nie należy wykorzystywać takich uogólnień przy ważnych postaciach - ale doktor Wielkie Zuo może mieć dwa oddziały wiernych pretorian (w sumie 3 postacie).
No i nie sprawdza się to we wszystkich konwencjach.

Strzeleckie walki rozstrzygam w zależności od ich rodzaju.
Jeśli to "standartowa" strzelanina to rozgrywam to mechaniką wymian - Josef, gajowy w służbie Jego Cesarskiej Mości zaskoczył grupę kłusowników - wszyscy w tej scenie biegają, szukają dogodnej pozycji i strzelają - w sam raz na wymiany.
Ale jeśli Josef zakradł się z kuszą w pobliże obozowiska pięknolicego barda, który przyprawił mu niedawno rogi (za sprawą nadobnej żony Kirsten) to wymiany są bez sensu. Bard skupia się nad nadaniem smaku zupie z wiewiórki a Josef stara się wywiercić dodatkowy otwór w ciele artysty za pomocą bełtu z zadziorami.
Tu zastosowałbym zwykły test - jest dość blisko, widno, cel w ruchu ale nie jest osłonięty dodatkowo Josef postanawia dobrze przycelować i podarować ofierze dodatkowy odbyt - MG ustala odpowiednio trudność i turlanko.
Albo i nie - jeśli BG ma umiejętność jeden stopień wyższą niż stopień trudności to zwykle uznaję, że udało się to zrobić automatycznie (ale z 0 StS). Nie dotyczy sytuacji stresowych (np. walk). Przyspiesza to trochę grę.

Zuhar · większy pożeracz systemów

U mnie decyduje konwencja. I to czasem nawet nie tyle konwencja przygody, co konkretnego starcia - bo kto powiedział, że nie może się zmieniać w trakcie sesji. Osobiście lubię każdego NPC traktować z osobna. Dwóch przeciwników na osobę można tak spokojnie rozpatrywać, a każdy kolejny, to wg mnie tak miażdząca przewaga, że krótka piłka i do piachu.

Craven · większy pożeracz systemów

Zuhar · większy pożeracz systemów

Przykład trochę przegięty. Nie chodzi mi zaraz o polaryzację. Po porstu w pewnych walkach pozwalamy graczom na więcej, a w pewnych nie. To zdaje się to, o czym mówisz, ale akurat nie miałem okazji zapoznać się z "siódemką", więc tylko gdybam.

Darken · degustator autorek

Dam przykład zmiany konwencji, na bazie warhammera.
Gracze to grupa wędrownych zabijaków (szczurołapów) męczy się w deszczu i śmierci. Bezsens istnienia, nic tylko się powiesić.
Ale zdarzają się momenty, kiedy zapomina się o życiu (o szczurach) i idze się np. napić. Można pokusić się o stwierdzenie że konwencja chwilowo zmienia się (a może to ta sytułacja wpasowuje się w konwencje?). W tych momentach można by zmienić mechanikę (jej element) by podkreślić ten moment?
Bo może będzie to prosta tłuczka bez noży w karczmie, po której uczestnicy usiądą razem i wypiją jeszcze kilka dzbanów piwa przed "snem". Cóż, może się coś takiego wydarzyć.

Craven · większy pożeracz systemów

cactusse · większy pożeracz systemów

Ja lubie rozwiązanie z Fudging Blades :

Przeciwników traktujesz jako grupe. Jeżeli przeciwnicy nie posiadają odpowiedniego treningu do tłumnej walki, jako umiejętności grupy bierzesz statystyki najsłabszego z nich. Jeżeli przeciwnicy potrafią walczyć grupowo, bierzesz statystyki najlepszego.

W przypadku walki z mookami, jeden poziom obrażeń zdejmuje jednego draba, w walce z "lepszymi" można dla każdego stosować uproszczony wound track (dziabnięty / zraniony / goodbye).

"Trafionych" przeciwników wybiera mg, ew. poświęcając jeden poziom obrażeń (lub używając stunta np. Monastyrowe "Najsłabsze Ogniwo") gracz wybiera kto oberwał.

Grupa może mieć również własne aspekty np. "Gwardia Kardynała" lub "Banda Zbójcerzy".

Craven · większy pożeracz systemów

Darken · degustator autorek

Według takiego podejścia, lepsze by było zawsze branie pod uwagę najlepszego w ekipie.
Przykład wound track'a dla tego sposobu:
(1-3)Draśnięcie[][][](3 banditos z walką na poziomie +1)
(4-6)Okaleczenie[](1 badman z walką na +2)
(+7)Pad[x] (Rozpad "tłumu")
Gdy trafiamy w wynik 4-6 pada badman, i grupa walczy na poziomie niezłym(+1)

cactusse · większy pożeracz systemów

Gerion · zerkający na systemy

Ja rozwinąłem walkę strzelecką FUDGE, dodając trochę modyfikatorów i współczynników (nieco znam łucznictwo od strony praktycznej). Generalnie trudność zalezy od odległości strzelca do celu. Obrażenia zależą od twardości łuku (siła naciągu w funtach), nieco mniej zaś od odległości. Zasięgi donośności określone mam dla twardości łuków prostych (historycznych) i refleksyjnych kompozytów (większa donośność przy tej samej twardości). Modyfikatory to warunki pogodowe (wiadomo co się robi z cięciwą na mrozie albo przy mgle) widoczność i świadomość celu, że jest celem (chęć uniku).

Jest w tym sporo tabelek, ale mi się sprawnie prowadziło. Jak kogoś interesi podlinkuje moje zasady.

Gerion

Zuhar · większy pożeracz systemów

Ty się nie pytaj. Ty linkuj. (jak znam życie, gdybym przekopał dysk, to już je gdzieś mam - ale linkuj)

Tomakon Inc. · degustator autorek

Jeden vs kilku.
Nie zgodzę się z Zuharam, że dwóch przeciwników to problem.
Dwóch (lub więcej) równorzędnych przeciwników to problem.
Widziałem w realu walkę 1 na 4 i choć "gabarytowo" wszyscy byli zbliżeni
to najwyraźniej róznica tkwiła w umiejętnościach.
Pojedynczy zawodnik solidnie natłukł swoich rywali
samemu doznając jedynie niewielkich uszkodzeń.
Widać napastnicy mimo edge'ów za przewagę liczebną i lepszą pozycję
nie byli w stanie dotrzymać pola i przegrali z kretesem.
Gdyby to było 4 doświadczonych i kompetentnych przeciwników to wynik
tej walki byłby inny.
Tego samego wieczoru 2 policjantów i kilku strażników miejskich szarpało się
z lokalnym sztajmesem. Mimo użycia pał i gazu nie udało im się osiągnąć zamierzonego celu
(rozwiązać konfliktu na swoją korzyść - czyli skuć i zawlec petenta do suki).
Dopiero przybycie dalszych posiłków (kolejny Edge Wink

) pozwoliło oderwać lumpa
od kurczowo trzymanych krat jakiejś witryny sklepowej (i uzyskać kończący StS 7+).

Zuhar · większy pożeracz systemów

Zakładałem (niejawnie) równorzędność (mniej więcej) przeciwników. Podane przykłady są raczej mocno spolaryzowane. Tzn. w większości wypadków niedochodzi do takich scen, choć nie są one wykluczone. W rozkładzie normalnym byłby to kraniec gdzieś za drugim odchyleniem standardowym (poniżej 5%).

Niemniej przypadki takie istnieją i da się je opisać mechanicznie, co dobrze o Fate świadczy, czyż nie?