autorskie.wieza.org

Behir · pożeracz systemów

Jedynymi przedstawicielami "tajemniczej grupy" obecnej w grze będą ludzie obdarzeni możliwością formułowania wiążących kontraktów. Tyle wystarczy. Nie trzeba mówić skąd mają te możliwości, a i gracze nie będą mieli opcji tego sprawdzić.

IMHO w momencie, kiedy zombiaki nie chcą jeść mózgów nie mają już chęci do niszczenia ludzkości. Przecież, jakby nie zależało, to by żarli mózgi dalej.

Ale, ale, frakcje można zrobić. Wywaliłbym wampiry, do settingu ich nijak nie mogę wpasować (a opcja, że tylko biegają i piją krew do mnie nie przemawia). Szaleni naukowcy mogą być. Do serum nieśmiertelności można jeszcze dodać eksperymenty na zombie i dłubanie w DNA zwierząt i ludzi (na przykład wielkie psy, które po strzale z przyłożenia w łeb dalej walczą mimo braku większej części mózgu, albo nieczuli na ból prawieludzie, napierający pomimo braku kilku kończyn i obfitego krwawienia). Wreszcie organizacja, która nielegalnie kontraktuje zombie, tylko, że ich pupile tracą z czasem zdolność do normalnego myślenia i stają się marionetkami.

No i oczywiście życie wśród innych zombie też nie musi wyglądać kolorowo.

Vector · chodzący wśród autorek

Niegłupie, niegłupie...
Dobra, to pomysł już jest. Teraz pytanie: Czy to będzie zwykłe RPG, Indie czy może gra planszowo - bitewno - fabularyzowana?

Domius · przybysz

No, jestem.
Ja, jak już mówiłem, projektu nie przemyślałem, ale "system" miał być raczej humorystyczny, z możliwością gry zombiakiem albo człowiekiem, a może naraz (taki pomysł miałem na początku: gracze przeciw sobie, ale może też w jakiś sposób kierowanie przez jednego gracza i człowiekiem, i zombiem?). Nie chciałem, aby służył do długich kampanii z moralnymi wyborami, dramatycznymi sytuacjami i pełnym odwzorowaniem psychiki bohaterów. Raczej chodziło mi o jednorazową, wesołą "rozwałkę".
Już na samym początku zastanawiałem się nad elementem dowodzenia innymi zombie. Może gracze zaczynaliby jako pojedynczy ożywieńcy z jakimś celem, a potem wyżerając mózgi - tworzyliby armię? Coś w tym stylu. Oczywiście całość w stereotypowym małym amerykańskim miasteczku, ewentualnie na przedmieściach? Smile

Każdy gracz miałby jeden cel, dla którego powstał z grobu. Może zapomniał powiedzieć czegoś wnuczkowi - a to bardzo ważne. Tak, trzeba go odwiedzić. A że dziadek zgłodniał... Smile

Z drugiej strony barykady byliby mieszkańcy miasta, którzy już bardziej tolerowaliby formę ducha. Biorą więc, co jest pod ręką, aby przeszkodzić umarlakowi w zdobyciu obiadu. Mechanicznie różnica między zombiem a człowiekiem byłaby taka, że ludzie mieliby niższe cechy, za to posiadaliby umiejętności. Czyli w sumie szanse byłyby w pewien sposób wyrównane.

Do tego mógłby być jakiś mechanizm głodu. Może "oryginalne" zombiaki, czyli gracze, mieliby osobowość, charakter, tak jak prawie/mówicie/jeden z was mówi, tyle, że spaczone przez krótszy bądź dłuższy - czas przebywania pod ziemią. Im więcej mózgów by zjedli - tym mniej ludzcy by się stawali? A im mniej - tym słabsi. Tylko jak to rozwiązać - odebrać im w pewnym momencie kontrolę nad postacią? No, chyba, że byłby to po prostu rodzaj przegranej.

Oczywiście nie byłoby to za bardzo RPG - bo Role Playingu to w tym pomyśle za bardzo nie ma. Może rzeczywiście coś z pogranicza planszówki?

Szabel · większy pożeracz systemów

@Domius
Ja tam popieram pomysł Behira, choć nie zawarł tu motywu powracających do nieżyjącego wspomnień.

Natomiast twój wcale nie musi być planszówką. Masz wąskie horyzonty jeśli chodzi o to co się w definicji RPGów mieści. ;]

Domius · przybysz

Wąskie horyzonty? Smile

Nie, po prostu:
1) wziąłem pod uwagę to, co ktoś powiedział o planszówce
2) RPG - Role Playing Game - jak słusznie zauważyliście mało tu odgrywania roli.

Poza tym popieraj pomysł Behira, ja nic przeciwko niemu nie mam, a jedynie wyjaśniam dokładniej, na wszelki wypadek, o co mi chodziło Wink

Szabel · większy pożeracz systemów

Prawda jest taka, że ta dyskusja dawno przestała się toczyć nt. twojego pomysłu. ^^

A w DnD granym według domyślnego stylu (chadzia na smoka! do lochów po skarb!) to jest dużo odgrywania, nie? Wink

RPG, jako zjawisko, dawno wyszło poza swoją definicję. Poczytaj o Indie RPG.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Zaznaczam - są to artykuły ogólne, nie wgłębiające się mocno w zjawisko, a jedynie przybliżające je laikowi.

Zaznaczam 2 - nie uważam się za znawcę tematu. Polacy siedzący w tym głębiej zbierają się na http://indierpgs.fora.pl , przy czym nie każdy tam się udzielający jest od razu ekspertem.

beacon · Administratore

Behir · pożeracz systemów

Od hiper-wczuwania się itd. są dramy i LARPy. IMHO traktowanie RPG jak teatru ma małą skalę to nie jest najlepszy pomysł, no ale jak ktoś lubi Wink

. Moim zdaniem RPG to rozrywka, ma dawać frajdę. Jak ktoś to traktuje jak sztukę, to już nie mój ani mojej grupy problem Wink

.

@Szabel

Właściwie to myślałem trochę jak zaimplementować wspomnienia do gry. Narazie możliwym pomysłem wydaje mi się ustalenie przez gracza kilku wspomnień w kilku kategoriach i losowanie z której kupki wspomnienie wraca. Czy same wspomnienia mają mieć coś wspólnego z mechaniką? Myślałem nad możliwością dopalania nimi rzutów (oczywiście wykorzystane raz, więcej nie mogą zostać użyte), ale nie jestem do tego pozytywnie nastawiony. A dla samego koloru powrotu wspomnień, to byłby taki raczej przerost formy nad treścią i kolejne bezsensowne rzuty oraz przedłużanie prepu.

@Domius

Planszówkę też można zrobić. I bitewniak (z kartonowymi figurkami)... i karciankę i... ale, po co? To znaczy, jak znajdzie się ktoś kto umie coś niecoś w grafice to ma to sens. Bo planszówka, karcianka i bitewniak, w przeciwieństwie do podręcznika RPG bez chociażby śladowych dodatków graficznych się nie obejdą.

Szabel · większy pożeracz systemów

Aha, Beh - jedno mi się u ciebie potwornie nie podoba: binarne "uświadomienie". Żre zombie mózgi i nagle "bum" i zaczyna myśleć i stara się nie żreć mózgów. Lepszy byłby jakiś płynniejszy (drobniejziarnisty) wyznacznik.

Poza tym wspomnienia nadawałyby jakiś sens i kontekst postaci. To, że zmobie ma ludzką inteligencję nie znaczy, że rozumie obrzydliwość żarcia mózgu. Musi to sobie przypomnieć, tak jak dużo innych rzeczy(mówienie na ten przykład).

Behir · pożeracz systemów

Jak rozmiawiałem z Jagminem na gg, to przedstawiłem takie etapy gry:
*Early game: żarcie mógzów, bycie zwierzaczkiem.
*Mid game: żarcie mózgów, ale posiadanie jako-takiej świadomości zła tego czynu. Coraz bardziej akt dobierania się do cudzej czaszki się zombiakowi nie podoba, ale w dalszym ciągu je je i staje się przez to bardziej ludzki
* Late game (raczej casual game^^): Zombie jest na tyle ludzki i już ma tyle wspomnień dotyczących poprzedniego życia, że nie chce jeść mózgów.

Z przypominaniem sobie mówienia bym nie przesadzał. Tego akurat może nauczyć się od nowa buszując po przedmieściach w poszukiwaniu żarełka. A, że nie od razu będzie mówił, to inna sprawa.

beacon · Administratore

Można ominąć spokojnie pierwszą fazę i zacząć od pytania "jak zyskałeś świadomość?". To może być rozegrane w pierwszej, ustawianej przez graczy scenie (ew. scenach - każdy ma po jednej). Bo etap pożerania móżdżków wydaje mi się raczej nudny.

Gra kończyłaby się dojrzaniem zombiaka do pełnej świadomości, kiedy może zadecydować co ze sobą dalej zrobić. Zniszczyć swoją obrzydliwą powłokę, spróbować żyć między ludźmi (z taką aparycją to raczej trudne), etc.

Behir · pożeracz systemów

Mimo wszystko wydaje mi się, że każdy zaczyna mówić o czymś zupełnie innym. Domius myśli nad zrobieniem planszówki lub poprawieniem tego, co zrobił do tej pory. Ja i Szabel dyskutujemy nad pomysłem gry zombie, który zyskuje świadomość. A beacon rusza w zupełnie innym kierunku, w którym tam, gdzie u mnie gra się rozpędza, u beacona się kończy.

Trza ustalić o czym dyskutujemy. Albo zbiorę wszystko co do tej pory ustaliłem i wrzucę do osobnego tematu, żeby było wiadomo do czego się odnoszę Wink

.

Szabel · większy pożeracz systemów

Ano właśnie, Beh, nawet my dwaj o czym innym mówimy. ^^

Ty mówisz o grze, która mi przypomina KOLEJNY podsystem nWoDa. Dodaj jeszcze frakcje i lokalną politykę zombiaków to może White Wolf to wyda. Wink

Ja mówię o grze w której z bezmózgiego zewłoka postać staje się istotą wenętrznie skonfliktowaną. Gdzie musi balansować na ostrzu noża, po jednej stronie mając zezwierzęcenie, a po drugiej samoobrzydzenie.

beacon · Administratore

Więc proszę, niech ten temat dotyczy wyłącznie gry RPG
o zombiakach, a pomysł na planszówkę niech ewentualnie znajdzie się w
odrębnym temacie w Hydeparku albo Warsztacie.

Vector · chodzący wśród autorek

Beaconie - właśnie zakończyłeś tą żarliwą dyskusję ;[